IDES – Color your Holidays

The intire interview in The Machine – Art Press – Υπάρχει ακόμα κάτι που δεν έχει χαθεί magazine, by Marianna Tziraki, about my project IDES – Color Your Holidays.

Εσύ είδες το Ides;

1 φάκελος

12 ζωγραφιές

12 ξυλομπογιές

Προορισμός: Κρήτη, Κυκλάδες, Αθήνα, Βοσνία, Μιλάνο

Απαραίτητη η φαντασία.

Και αν ακόμα δεν έχετε καταλάβει για τι μιλάμε… Πρόκειται για ένα project που προέκυψε εντελώς τυχαία σε ένα Ελληνικό νησί από μια Κρητικιά μαμά με αφορμή τα παιδιά της. Να λοιπόν που βγαίνει αληθινό το ρητό: «Κάνε παιδιά να δεις καλό!»

Η Εύη Τσάνα, με καταγωγή από τον Πλακιά Ρεθύμνου κρύβεται πίσω από το project «ides» που έχει αρχίσει να γίνεται γνωστό στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Ένας καφές ήταν η ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί της και να μάθουμε το πότε και το πώς το εμπνεύστηκε. Και όταν διαβάσετε το «πώς» τότε σίγουρα θα πειστείτε ότι τίποτα μα τίποτα σε αυτήν την ζωή δεν είναι ακατόρθωτο. Αρκεί να το θέλεις πολύ και να είσαι πεπεισμένος ότι θα τα καταφέρεις!

Αν και Κρητικιά η Εύη θυμίζει πολύ βέρα Ιταλίδα, με μακριά καστανά μαλλιά, μεσογειακό ταπεραμέντο, πηγαίο χαμόγελο, Δωρική παρουσία και τρελή τρελή διάθεση. Μια γυναίκα με τα όλα της δηλαδή. Μεγάλωσε στον Πλακιά, στην Νότια Κρήτη και θυμάται σαν να ήταν χθες τα ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια της στο νησί. Παιχνίδι, ήλιος, και αναρίθμητα μπάνια το καλοκαίρι ώσπου να νυχτώσει.  «Ήταν ονειρεμένα χρόνια τότε» μου είπε η Εύη- «Η καλύτερη παιδική ηλικία». 

  Η ζωηράδα και ο αυθορμητισμός της ήταν οι βασικοί  λόγοι που μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της στην διακοσμητική  στην  Αθήνα την έκαναν να πάρει την απόφαση  και να φύγει στην Ιταλία… έτσι ξαφνικά! Δίχως να ξέρει καλά την γλώσσα και δίχως να έχει κάποιον γνωστό εκεί, μέσα σε μία εβδομάδα έφυγε από την Κρήτη σε ηλικία 22 χρόνων για να αναζητήσει την τύχη της εκεί. Ένστικτο;  Νομίζω πως ναι, μιας και στην Ιταλία γνώρισε το άλλο της μισό, παντρεύτηκε, έκανε δύο γιους και μένει εκεί τα τελευταία δύο χρόνια. Και το “ides”; Περιμένετε και θα δείτε…

Λένε πως τα ταξίδια που κάνουμε δεν τα ξεχνάμε ποτέ. Το ταξίδι που έκανε η Εύη πριν κάποια χρόνια στα Κύθηρα σίγουρα δεν θα το ξεχάσει καθώς έμελλε να αποτελέσει σταθμό της ζωής της- στην κυριολεξία.  Εκεί λοιπόν που η Εύη ήθελε να απολαύσει τα μοναδικά τοπία του νησιού, την θάλασσα, τον ήλιο με τον άνδρα της και να χαλαρώσει, τα πιτσιρίκια της είχαν για εκείνους άλλα σχέδια: «Μαμά βαριέμαι, μαμά βαριέμαι» έλεγαν συνέχεια. Πού να βρει ησυχία λοιπόν η γυναίκα! Η καλλιτεχνική της φλέβα, και λίγο από το μητρικό ένστικτο της βρήκαν την λύση. Για να τα απασχολήσει λοιπόν βγάζει από την τσάντα της ξυλομπογιές και ακουαρέλες (που έχει πάντα) και αρχίζει σε πέντε έξι γραμμές να σκιτσάρει το τοπίο που είχε μπροστά της. Ένα κολπίσκο με την θάλασσα, τον ήλιο, την εκκλησίτσα και τα σκαλάκια που οδηγούσαν σε αυτή. 

-«Μαμά, τι είναι αυτό που ζωγράφισες;» 

-«Σ’ αρέσει;»

-«Ναι!» 

-«Τι είναι;»

-«Μα, είναι το τοπίο που έχουμε μπροστά μας!»

-«Ωραία, χρωματίστε το»

Από εκείνο το λεπτό και για καμιά ώρα ακόμα δεν τα ξανάκουσε. Έμειναν ήσυχα ήσυχα να χρωματίζουν αυτό που έβλεπαν μπροστά τους. Κάπως έτσι λοιπόν ήρθε η ιδέα στην Εύη να δημιουργήσει αυτό το project. Στην αρχή σκέφτηκε να κάνει ένα colour book. «Στο εμπόριο κυκλοφορούν colour books που έχουν να κάνουν με κινούμενα σχέδια που πολλά παιδιά αρνούνται να ασχοληθούν. Ένα colour book όμως με τοπία ήταν κάτι που δεν υπήρχε. Αυτή ήταν η αρχική μου ιδέα. Όσο όμως το επεξεργάστηκα, η ιδέα αυτή πήρε άλλες διαστάσεις μέχρι που φτάσαμε στον ταχυδρομικό φάκελο, με τις 12 ζωγραφιές και μπογιές μέσα». Να λοιπόν που η καινοτομία, κρύβεται πίσω από φαινομενικά απλά πράγματα. Γιατί για την Εύη έτσι ήταν. Ένα απλό ταξίδι της άλλαξε την ζωή καθώς αυτό το project την έχει οδηγήσει σε όμορφα μονοπάτια. Μετά από δύο χρόνια, επεξεργάστηκε την ιδέα αυτή και τώρα πια η επιχείρηση «ides» έχει αναρίθμητους θαυμαστές! Μόνη της κατάφερε να δώσει στην ιδέα της σάρκα και οστά. Από τον σχεδιασμό στο χαρτί μέχρι τον σχεδιασμό των τοπίων μέσω υπολογιστή και από την διαχείριση της ιστοσελίδας και της διαφήμισης μέχρι και την προώθηση του προϊόντος.. όλα περνάνε από τα χέρια της.

Γιατί όμως έδωσε το όνομα “ides”; Για μια ακόμα φορά τα πιτσιρίκια της Εύης είχαν την λύση. «Τι ακούει κάθε μαμά από τα παιδιά της; Μαμά είδες; Μαμά είδες;» Το «είδες» λοιπόν μετατράπηκε σε «ides». Το project έχει Ελληνίδα μαμά και δεν θα μπορούσε να έχει τίτλο που δεν θα παρέπεμπε στα Ελληνικά.

Τι μπορεί να κάνει κανείς με το “ides”; «Έχω δει το πιο όμορφο γαλάζιο λαγούτο που υπάρχει, και την πιο εντυπωσιακή φούξια πόρτα που κανένας ιδιοκτήτης δεν θα σκεφτόταν να βάψει. Η φαντασία των παιδιών είναι τεράστια και μπορεί να σε κάνει να μείνεις άφωνος στην κυριολεξία. Είναι μια πολύ ωραία ενασχόληση η ζωγραφική ειδικά  όταν πρόκειται για ζωγραφιές που αφήνουν τα παιδιά ελεύθερα να εκφραστούν χρωματικά όπως εκείνα θέλουν και όχι όπως το εκάστοτε colour book τους υποδεικνύει. Δεν υπάρχει χρωματικό πρότυπο και εκείνα μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν».  Το «ides» όμως δεν προορίζεται μόνο για μικρά παιδιά, αλλά και για μεγάλα. Μπορεί να το στείλεις- καθώς έχει την μορφή ταχυδρομικού φακέλου- σε κάποιο πρόσωπο που βρίσκεται σε άλλο μέρος της χώρας ή και σε άλλη χώρα από εσένα, που δεν μπόρεσε να πάει διακοπές και εσύ θέλεις να του στείλεις μια ζωγραφιά π.χ από την Κρήτη, να την χρωματίσει και να νιώσει και αυτός λίγο από την μαγεία που νιώθεις εσύ και πολλές άλλες ιδέες- θέληση και καλή διάθεση να υπάρχει.  

Έμεινα στην κυριολεξία να χαζεύω την Εύη καθώς μου μιλούσε για το project. Εκτός από την ευρηματική ιδέα του “ides”είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε και για πολλά άλλα θέματα, τέτοια που μόνο με φίλες μιλάς παρέα με μια κούπα γευστικού καφέ. Ξέρεις, είναι από τους ανθρώπους που νιώθεις λες και τους ξέρεις καιρό, και που μπορείς να μιλάς ώρες ατέλειωτες, ανταλλάζοντας απόψεις, ακούγοντας συμβουλές για την ζωή, την μητρότητα και πολλά άλλα. Μέσα λοιπόν σε αυτήν την συζήτηση έμαθα πως η Εύη πριν από αυτήν την μεγάλη επιτυχία βίωσε μια πολύ δύσκολη περίοδο που κάθε γυναίκα της εποχής μας βιώνει ασυναίσθητα κυρίως όταν γίνεται μητέρα. Και αυτό έχει να κάνει κυρίως με την καθημερινότητα, τις δυσκολίες και τις προτεραιότητες. Η Εύη λοιπόν μου διηγήθηκε για την περίοδο της ζωής της που δεν ασχολιόταν με τίποτα απολύτως  παρά μόνο με τα παιδιά της. Σαφώς και αυτό είναι απαραίτητο αναμφισβήτητα. Όμως το λάθος στην υπόθεση ήταν ότι κάπου ξέχασε την ίδια την Εύη σε όλο αυτό.. Γέμισε λοιπόν με επιθυμίες απραγματοποίητες θαμμένες κάτω από «καπάκια». Μέχρι που ήρθε η μέρα που συνειδητοποίησε τι είχε γίνει. Τι είχε επιτρέψει  η ίδια να γίνει στην ζωή της. Κάτι που δεν την γέμιζε αλλά ούτε και την αντιπροσώπευε. Ο άνθρωπος είναι πολυπράγμων  όπως έλεγαν οι αρχαίοι ημων πρόγονοι, με επιθυμίες, στόχους και όνειρα. Όλα μπορούν να συνδυαστούν! Έτσι η Εύη αποφάσισε να τα αφήσει όλα αυτά πίσω ξεκινώντας με μια προσωπική έκθεση που αφορούσε ακριβώς αυτό που πέρασε. Την ονόμασε «Κάτω- Βαίνοντας» . Κύριο στοιχείο τα καπάκια που υπάρχουν στους δρόμους τα οποία συμβολίζουν εμάς τους ίδιους. Καθένας μας έχει και ένα καπάκι το οποίο κάτω του έχει σκεπάσει επιθυμίες, στόχους, όνειρα. «Όλα όσα στην πορεία αυτή αναγκαζόμαστε να ξεχάσουμε, να απαρνηθούμε, να αφήσουμε για λίγο και τα θάβουμε κάτω από ένα καπάκι. Πράγματα που άλλοτε είναι ασήμαντα και κάποια που τα θυμόμαστε και που τα επιθυμούμε για όλη μας την ζωή».

Έμεινα να σκέφτομαι μέρες ολόκληρες τα λόγια της Εύης και να επεξεργάζομαι την αντίληψή της για την ζωή. Η καθημερινότητα μας οδηγεί πολλές φορές στο  να ξεχνάμε τον σκοπό ύπαρξής μας, την ομορφιά που υπάρχει γύρω μας «Η ζωή είναι ένα ερωτικό πράγμα. Δίχως τον έρωτα δεν θα υπήρχε τίποτα. Ο έρωτας είναι ένας θεός. Γιατί οι αρχαίοι Έλληνες τον έκαναν Θεό ; Κάτι είχαν καταλάβει. Όχι μόνο σεξουαλικά. Μπορεί απέναντι σου να βλέπεις ένα γιασεμί και να το κοιτάς ερωτικά, να σου αρέσει και να μην μπορείς να σταματήσεις να το κοιτάς. Έχεις μια ερωτική ματιά. Γιατί είναι όμορφο, σου ευχαριστεί την ψυχή. Η κόρη του έρωτα και της ψυχής ήταν η ηδονή, η ευχαρίστηση». 

Αποχαιρέτισα την Εύη με την υπόσχεση ότι θα τα ξαναπούμε σύντομα με μια βόλτα στην καρδιά της παλιάς πόλης του Ρεθύμνου παρέα με άτομα που αγαπούν το «ωραίο» σε κάθε έκφανση του, από ένα λουλούδι, μέχρι μια πόρτα σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. «Θα πάμε βόλτα για φωτογράφηση. Βόλτα… με μηχανές δίχως ρόδες».